خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه_ فاطیما کریمی: اول از چین شروع شد. کرونایی که یک سال و نیم است همه جهان را در برگرفته و همه چینی‌ها و غذاهای عجیب و غریب چینی‌ها را عامل شیوع ویروس می‌دانند.
مرزها باز بود و چینی‌ها به ایران رفت و آمد داشتند. یک شرکت هواپیمایی نیز مسافران این کشور را تا مدت‌ها جا به جا می‌کرد و تجار چینی به ایران می‌آمدند و می‌رفتند و واکنش تند مردم را دیدند.
مردم در کوچه و خیابان هر کجا گردشگر چینی می‌دیدند، واکنش نامناسبی داشتند. حضور گردشگران چینی در موزه‌های تهران موجب شده بود که کارمندان موزه از آنها فاصله بگیرند و برخورد خوبی نداشته باشند. راهنمایان گردشگری که همراه این گروه‌ها بودند از رفتار کارکنان رستوران‌ها و موزه‌ها گلایه داشتند و می‌گفتند که اگر این افراد دارای ویروس بودند، مسئولان فرودگاه امام خمینی جلوی آنها را می‌گرفتند، ولی مردم می‌گفتند که عملکرد متولیان در مرزها خوب نیست و تنها با گرفتن درجه تب افراد نمی‌توان تشخیص داد که این ویروس در بدن شخص وجود دارد یا نه.
نگاه ایرانی‌ها به چینی‌ها در خیابان‌ها هم بد بود. گردشگران از این موضوع ناراحت می‌شدند و آن را در شبکه‌های اجتماعی خودشان به اشتراک می‌گذاشتند. این رفتارها تنها در ایران نبود بلکه آنها تا مدت‌ها به هر کشوری که سفر می‌رفتند چنین رفتارهایی را از جوامع می‌دیدند.
پس از آنکه مرزهای کشورها بسته شد، باز هم انتشار تصاویر از چین و وضعیت مردم در حال پخش بود و از رونق افتادن کسب و کارها موجب می‌شدند همه این کشور را مقصر کرونا بدانند.
اما پس از واکسیناسیون مردم در کشور چین و برداشتن ماسک در بسیاری از نقاط این کشور، عصبانیت‌ها بیشتر شد چرا که می‌گفتند عاملان شیوع ویروس از شر این بیماری راحت شدند و حالا نشسته‌اند به تماشای دیگران!
یک عامل دیگر نیز به این عصبانیت اضافه شد. آن هم حرف و حدیث‌هایی بود که بعد از قرارداد ۲۵ ساله همکاری ایران و چین به وجود آمد. موضوع واگذاری جزایر به چینی‌ها و اختیارات به چشم بادامی‌ها.
در حال حاضر موضوع واکسیناسیون مردم کشورمان در حال سرعت بخشیدن است. سرعت این اقدام در کشورهای دیگر نیز بسیار زیاد شده و امید است که تا کمتر از یک سال دیگر تعدادی زیادی از مردم واکسینه شوند. در آن صورت رفت و آمدها به کشورها بیشتر خواهد شد و گردشگران از مرزها تردد می‌کنند. قطعاً با همکاری‌هایی که بین ایران و چین در زمینه‌های مختلف در حال انجام است شاهد حضور گردشگران چینی بیشتری در ایران چه گردشگران تفریحی و چه تجار خواهیم بود.
اما واکنش مردم نسبت به آنها چگونه خواهد بود؟ آیا مانند قبل از دیدن گردشگران چینی خوشحال می‌شوند یا به آنها واکنش نشان می‌دهند؟ نکند اتفاقی بیفتد مانند بلایی که سر یکی از گردشگران چینی در یکی از کشورها افتاد که منجر به زخمی شدن و حمله به او شده بود.
شاید از الان باید روی فرهنگ سازی مردم در پذیرش گردشگران خارجی به خصوص چینی‌ها اقدامی شود. شاید وقت آن رسیده که وزارت میراث فرهنگی برای بازار هدف گردشگری خود چاره‌ای بیندیشد و از خواب غفلت بیدار شود.
اما در این زمینه تا کنون چه اقدامی کرده است؟ آیا قرار نیست بعد از بازگشایی مرزها گردشگران چینی که حالا از نظر اقتصادی وضعیت بهتری دارند را به ایران دعوت کنیم؟ آیا نمی‌خواهیم در نمایشگاه‌های گردشگری چینی شرکت کنیم؟ سفارت کشورمان در چین در این زمینه چه وظیفه‌ای بر دوش دارد؟ آیا رایزنی فرهنگی ایران در چین هم مانند وزارت میراث فرهنگی در خواب غفلت به سر می‌برد؟ یا پرداختن به این موضوع را اصلاً جزو وظایف خود نمی‌داند؟
